o literce "U"

Zdaję sobie sprawę, że mój ukochanty małżonek jest pod nieustającym wrażeniem wypowiedzi pana Ziobry o Donaldu Tusku i jakoś mu ta wypowiedź rzutuje na jego wypowiedzi, jednakże, jak ogarnę wzrokiem horyzont kulturalny w najbliższej okolicy, to jakoś mi tak wychodzi, że niedobrze jest naduzżywać. Nawet pan Turnau Grzegorz darował sobie nadużywanie "u" po jednym "po cichu, po wielkiemu cichu". Zatem ja bym powatpiewała co do tego, czy ta tendencja jest prawidłowa i pożądana.
A poza tym panuje zima u nas, nie wiem jak u Was, wszędzie dookoła puchowy śniegutren, mąż poszedł upolować mleko i niestety poniósł sromotną klęskę..ogólnie bubex. Kobieta w stanie zbrzuchacenia potrzebuje mleka jak świeżego powietrza. Z mleka się przecież budują kości i zęby potomka, a ja musze od czegoś kurnia tyć!
Co powiedziawszy kończę pospiesznie, co by mi się ten blog nie zmienił w pieluszkowca, przed czym mnie przestrzegała jedna dobrze mi znana sztuka.
P.S. Wczoraj dostałam w książkowej i opublikowanej formie tekst, co to go tłumaczyłam pod koniec zeszłego roku obficie polewając łzami. Włożyłam w niego trochę czasu i gdy już trzymałam me niejako dziecię w rekach kwicząc z radości nad sukcesem wydawniczym odkryłam, że na ostatniej stronie okładki panowie drukarze walnęli byka wielkości Mount Everestu. Co skutecznie uzmysławia mi skalę mego geniuszu translatorskiego. Jaki geniusz taki skład książki...